beynim benden habersiz, bir köşede saklambaç oynuyor.

küçüktüm o sıralar, sessiz bir harf kadar küçük. hep vazgectim herseyden. zekıydım ama akıllı değil.
konteynırlara saklanmıs kediler hep güldürdü beni. o zamanlar saat hep gecenın körüydü. gündüz olunca sinmiş bir köşeye geceyi beklerdim. kendimi kaybetmem için bi kac sanıye yeterdi. hep kaybettım kendımı, kumsala saklanmıs denız yıldızları gibi. mutlu ayaklar hep uzerımden gecerdı. bense gokyuzune, gercek yıldızların yanına gidebileceğim zamanı düşlerdim. denız yıldızları yuzme bılmezdi.  gezegendekı en anlamsız yaratık olmak için varolmuş gibilerdi.

hayatımda oscar wılde vardı o zamanlar. o yuzden di butun densızlıklerim. bir portre benımle ne konusabılırdı.

puslu otel odaları seni peşinden suruklerdi, cekmecelerde yazılar bırakırdın sadece. televızyonlar karıncalıydı hep. beynın gıbı, ellerın gıbı. ama hala seker yoktu ortalarda. sabah olur olmaz cıkmalıydın yola. uzaklara.

sevgılın baska sehırde senı zaten beklerdi. boynundaki kalpli saat kolyesi, olecegın zamanı gösterırdı. inatla ölmezdın o zamanlar. aklın başında değildi.

kendini daha iyi hissetmek için tarihteki pedofili katilleri düşünürdün. farkında olmasanda bu senı daha da hasta ederdi. belki de sehirde kaybolan zavallı bi fareydin. kanalizasyondaki butun yapışkan sıvılar heryerine bulaşmalıydı. nefes alamıycak kadar yapıskan olmalıydın hayata.

inandığın şeyler seni terkettiğinde farkına varıyosan herşeyin, bu senın ve beynınde beslediğin kuşların sorunu olmalıydı.

masam yapış yapış. hayata tutanabılmemi saglıyabilecek tekşeymiş gibi. kocaman gözlerimin karşısında butun monıtorler cok küçük.

telsizden gelen sesler duyuyorum sakin ve kendinden emin. gitmem gereken yolların kopyası gibi. arkana yaslan ve vazgeç herseyden diyor. o kadar emin ki inanmak zorundaymısım gibi.

ormanda gölgeler kayboluyor. o sırada bi sincap kafasını cıkarmıs. ayakkabılarımı cıkarıp yola öyle devam etmem gerektiğini tembihliyor. tek gözünüde kaparsan herşeyi daha iyi görürsün diyor. inanmıyorum ama yapıyorum. butun hersey o yuzden oluyor zaten inanmadan yapıyorum.

herkes kendini ne kadar da masum sanıyor. sırf bu yuzden butun sucları ustlenip, hitler kadar nefret edilmek istiyorum. kafama sıkacak bir kursunum bile yok oysa ki.

ölmeyi değil, yaşamayı göze alıyorum. bu ben değilim belki, ama butun bunları ben yapıyorum.

LOOK

                                                       Sürekli takip edildiğinizin farkında mısınız?